Kellerowka-Oziornoje

Poniedziałek (już nasz drugi poniedziałek w Kazachstanie) rozpoczęliśmy Mszą Świętą w kaplicy Sióstr, podczas której ks Arcybiskup Tomasz Peta poświęcił wyremontowaną niedawno kaplicę oraz dom Sióstr z zewnątrz. Kilka tygodni temu został wyremontowany dach. Budynek został ocieplony. Zostaje jeszcze remont w środku, ale to w niedalekiej przyszłości. Msza była bardzo uroczysta, a homilia była wygłoszona w j. polskim, dzięki czemu Jana nie musiała się męczyć z tłumaczeniem.

Następnie dziewczyny przygotowały pyszne śniadanie i wszyscy razem zasiedliśmy do stołu. Ks Arcybiskup również nam towarzyszył i jak zwykle prowadził ożywiony dialog. Po śniadaniu i omówieniu planu wyjazdu do Oziornoje zrobiliśmy sobie wspólne pamiątkowe zdjęcia na placu przed przedszkolem.

W końcu ruszyliśmy do pracy! Dziś kończymy podłogę w altance, więc dziewczyny tutejszą ręczną taczką „dowoziły” piasek z cementem, prawie jak sanitariuszki.  Nie obyło się bez odcisków na dłoniach po kilkunastu takich rundach. 

Podczas gdy wuja i diakon artystycznie układali kamienie na podłodze w altance, dziewczyny szykowały pomieszczenia w przedszkolu na dzisiejsze malowanie ścian.

Po południu pojechaliśmy do oddalonej ok 30km od naszej Kellerowki- Oziornoje, zabierając również siostrę Tamarę Służebniczkę Wielkopolską, która pracuje w Kazachstanie, a w Kellerowce jest na urlopie u rodziny. W Oziornoje odbywa się Spotkanie Młodych.  Rekolekcje te będą trwały aż do piątku. Organizatorzy spodziewają się ponad 250 młodych. Dziewczyny zatem zaczęły pakowanie na wyjazd, gdyż będą nocować w Oziornoje, a część męska wraca do Kellerowki, gdyż niedługo zbliża się ich powrót do ojczyzny, obowiązki wzywają. 

Najpierw odwiedziliśmy jednak Siostry Karmelitanki Bose, które mają swój klasztor w Oziornoje. Siostry bardzo się ucieszyły na spotkanie z nami- Polakami. Przebywają tam obecnie cztery Siostry (trzy z Polski z Częstochowy i jedna z Białorusi). Rozmowa z nimi bardzo nas umocniła przed zbliżającymi się rekolekcjami. Karmel w Oziornoje nosi nazwę Miłosierdzia Bożego i Niepokalanego Serca Maryi. Siostry zaczęły swą posługę 13 maja 2007 r. Nazywane są siostrami karmelitankami „stepowymi”. Swoją modlitwą wspierają biskupa, księży i wszystkich, którzy potrzebują pomocy.  

 O cudzie w Oziornoje - "Maryja na tych bezkresnych stepach odbiera wyjątkowy kult. I nosi szczególny tytuł: Karmiącej Rybami. To Jej mieszkańcy Oziornoje i okolic przypisują cud z 1941 roku. Głód, bieda i zabójczy mróz dziesiątkowały zesłanych Polaków, którzy ratunku szukali w modlitwie, przede wszystkim na różańcu. Wtedy ziemia skuta lodem gwałtownie rozmarzła. Na Zwiastowanie Pańskie, roztopiły się nagle śniegi, powstało zapadlisko w ziemi, które stało się jeziorem od razu pełnym ryb. Wykarmiło to rybne jezioro całą okolicę, aż do Karagandy. Po kilkaset kilometrów przewożono te ryby ciężarówkami."
(źródło: http://www.naszdziennik.pl/wiara-kosciol-na-swiecie/64300,cuda-na-kazachskim-stepie.html)

Po wymianie myśli ruszyliśmy do kościoła (przypominającego kościół z Medjugorie).

Najpierw trafiliśmy do punktu zapisów. Dziewczyny zostały zakwaterowane w malutkim domku blisko kościoła razem z grupą Polaków z Gdańska. Nasz pokoik jest malutki, ale bardzo przytulny. A towarzyszą nam takie piękne widoczki…

Nasz domek :)

Udaliśmy się na Mszę Świętą, gdzie od razu porwały naszego ducha głośne i radosne śpiewy zgromadzonej młodzieży. Towarzyszył nam na Eucharystii również ks Arcybiskup Tomasz Peta.

Po kolacji w warunkach przypominających klimaty z Taize... 

... odbył się pogodny wieczór, podczas którego przedstawiały się poszczególne grupy (Polska grupa zjednoczyła się i wspólnie zaśpiewaliśmy pioseneczkę "A tutaj tylko czaj" :) czaj to tutejsza herbata, która niby ma trwać krótko, a rozciąga się na długie spotkania). Przedstawiały się grupy m.in. z Tadżykistanu, Białorusi, Argentyny oraz miejscowości i wiosek z Kazachstanu. Poznaliśmy również benedyktynów, którzy mieszkają w Oziornoje (jest ich dwóch, ale niedługo jeden ojciec wyjeżdża, a przyjeżdża tutaj ojciec z Polski z Tyńca!). Było tyle radości, że bolały nas brzuchy od śmiechu i ręce od oklasków. 

Przygotowania :) 

Temat tegorocznego Spotkania Młodych dotyczył bł. Edmunda Bojanowskiego (co bardzooo zaskoczyło i ucieszyło Anię, gdyż czuła się jak w domu- w Gostyniu, gdzie Bojanowski zaczął swoje dzieło). Siostry Służebniczki- głównie z Polski- przedstawiły postać tego błogosławionego oraz prezentację multimedialną, na której były ku radości Ani również zdjęcia z Gostynia ze Świętej Góry!!! 

Ojciec Piotr jezuita, który głosił konferencje po polsku (tłumaczone na rosyjski) podał trzy aspekty związane z Bojanowskim, nad którymi będziemy się zastanawiać na rekolekcjach: modlitwa, służba, wierność.

Ks Marcin z diakonem Dawidem wrócili do Kellerowki, a dziewczyny do swojego domku. W ciągu dnia i całej nocy mamy możliwość adoracji Najświętszego Sakramentu w kapliczce przy Sanktuarium Matki Bożej Królowej Pokoju (piękna figura znajduje się w kościele). Ludzie modlą się tam w intencji pokoju, adorację  rozpoczęto niedawno, bowiem dokłanie 2.07.2014r. W ten sposób sanktuarium już w pełni stało się jedną z 12 Gwiazd w Koronie Maryi Królowej Pokoju, dzieła realizowanego przez Stowarzyszenie Communita Regina Della Pace. (Pierwsze takie miejsce adoracji Najświętszego Sakramentu w intencji pokoju w ołtarzu Tryptyk Jerozolimski - Niebiańskie Jeruzalem zostało zainaugurowane 25 marca 2009 roku w Jerozolimie przy IV Stacji Drogi Krzyżowej. Będąc na doświadczeniu misyjnym w Izraelu mieliśmy okazję modlić się również w tym miejscu.)  Ołtarz ten przez jakiś czas był obecny w Częstochowie. Niektórzy z nas modlili się właśnie tam, a teraz przy tym samym ołtarzu w Kazachstanie. Jest to ogromne przeżycie! Ołtarz „Gwiazda Kazachstanu” jest darem Kościoła w Polsce dla Kościoła w Kazachstanie. Sami zobaczcie jaki piękny i ogromny...

Więcej o tym i o wielu innych sprawach już w poście z relacji ze Spotkania Młodych…

Pozdrawiamy!

PS: W związku z problemami z Internetem posty będą pojawiały się z opóźnieniem... wybaczcie, misyjne klimaty :) Filmiki również nie chcą się niestety załadować na bloga, ale pracujemy nad tym :) Może w następnym poście się uda :)

Sił wielu,
Ania